... دانلود ...
بخشی از متن مقاله اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي و کودکان پيش دبستاني (40تا 47-5-54تا 55- 1385) :
عامل‌های بالقوه مهم دیگر در افزایش میزان ADHD ,افزایش تعداد کودکانی است که به دلیل شاغل بودن مادر از برنامه‌های گروهی و خارج از خانه حمایت می‌شوند,که تقاضاهای کودکان را برای یادگیری مهارت‌های تحصیلی در برنامه‌های گروهی بالا می‌برد و به همان نسبت حمایت بسیاری از کودکان و خانواده‌ها کاهش می‌یابد. اگر همان‌طور که کاماراتا و گیبسون می‌گویند اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی و کودکان پیش‌دبستانی بر چارچوب فرایند تأثیر داشته باشد,پس ممکن است ADHD تأثیرات قابل اندازه‌گیری بر فراگیری زبان داشته باشد. اگرچه هم DSMIV و هم ICD10 ,شناسایی اولیه ADHD را لازم می‌دانند,معیارهای به کار گرفته شده آنها برای کودکان سنین پیش‌دبستانی به دلایل زیر مشکل‌دار به نظر می‌رسد:1. پژوهشگران می‌گویند: گرچه پژوهش محدود و نقص‌های روش‌شناسی آن مشخص شده است,پژوهش‌های تجربی نشان می‌دهد که هر سه رویکرد در کاهش نشانه‌های ADHD در کودکان پیش‌دبستانی مؤثر بوده است. پژوهشگران نتیجه گرفته‌اند که بیشتر متخصصان در این زمینه,مداخله برای کودکان پیش دبستانی با ADHD را که ترکیبی از رویکردها است و نوعا شامل محرک درمانی و مدیریت رفتار در خانه و مدرسه می‌باشد,تأیید می‌نمایند. در یک بررسی در سال 2002, مک گی و همکاران نتیجه گرفتند که آموزش والدین می‌تواند تعاملات والد-کودک را در برنامه‌های خانه بهبود دهد و چند برنامه برای جهت‌دهی به این رویکرد اختصاص داده شده است.
